[เมืองบิเซ็น]

ในสมัยเอโดะ สถาบันการศึกษาสำหรับประชาชนทั่วไปได้ก่อตั้งขึ้นทั่วญี่ปุ่น และชาวต่างชาติที่มาญี่ปุ่นรู้สึกประหลาดใจกับความรู้ทางวิชาการที่แพร่หลาย อดีตโรงเรียนชิซึทานิในเมืองบิเซ็นก่อตั้งในปี 1670 โดยมิตสึมาสะ อิเคดะ เจ้าเมืองโอคายามะ เป็นโรงเรียนรัฐบาลสำหรับคนธรรมดาแห่งแรกและเก่าแก่ที่สุดในญี่ปุ่น และเต็มไปด้วยอาคารที่น่าประทับใจมากมาย รวมถึงหอประชุมที่ได้รับมอบหมายให้เป็นสมบัติของชาติ และศาลเจ้าที่ได้รับมอบหมายให้เป็นทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่สำคัญ ในปี 2015 ที่นี่ได้รับการยอมรับว่าเป็นสถานที่มรดกของญี่ปุ่นแห่งแรก ร่วมกับซากปรักหักพังโรงเรียนอาชิคางะ (จังหวัดโทจิกิ)

[เมืองคุราชิกิ]

คุราชิกิซึ่งอยู่ภายใต้การควบคุมโดยตรงของรัฐบาลโชกุนโทคุงาวะ เจริญรุ่งเรืองในฐานะศูนย์กลางของสินค้าที่ขนส่งทางน้ำ และภูมิทัศน์เมืองที่เรียงรายไปด้วยบ้านพ่อค้าได้ก่อตัวขึ้นตามแม่น้ำคุราชิกิ ตั้งแต่ช่วงกลางเอโดะเป็นต้นมา มีการปลูกฝ้ายและต้นหญ้าทนเกลือบนพื้นที่กว้างใหญ่ที่ถูกยึดคืนจากทะเลเซโตะใน และการผลิตทาบิและสิ่งของอื่นๆ ก็ได้รับความนิยม ในช่วงสมัยเมจิ เทคโนโลยีตะวันตกถูกนำมาใช้และอุตสาหกรรมสิ่งทอก็พัฒนาต่อไป ประวัติศาสตร์ประเพณีของญี่ปุ่นและอุตสาหกรรมตะวันตกสมัยใหม่ได้รับการยอมรับให้เป็นมรดกของญี่ปุ่นในปี 2017

[เมืองบิเซ็น]

บิเซ็นเป็นที่รู้จักในฐานะหนึ่งในหกเตาเผาโบราณของญี่ปุ่น เช่นเดียวกับเซโตะและชิงารากิ และเป็นพื้นที่ผลิตเครื่องปั้นดินเผาของแท้ เครื่องปั้นดินเผาบิเซ็นมีประวัติศาสตร์ที่เก่าแก่ที่สุดและเป็นเครื่องปั้นดินเผาที่เรียบง่ายอย่างยิ่งที่ไม่ใช้การเคลือบหรือการทาสี เมืองที่ยังคงทำเครื่องปั้นดินเผาอยู่จนทุกวันนี้เป็นทางวงกตที่มีเส้นทางแคบ ๆ ไปสู่ซากเตาเผาและโรงปฏิบัติงาน และถ้าคุณเดินผ่านควันปล่องไฟเพื่อเป็นแนวทางราวกับตามหาคนที่คิดถึงคุณจะพบกับ ทิวทัศน์ดั้งเดิมของญี่ปุ่น ได้รับการรับรองให้เป็นมรดกของญี่ปุ่นในปี 2017

[เมืองคุราชิกิ]

ในช่วงสมัยเอโดะ ทามาชิมะและชิโมตซุยเป็นท่าเรือสำหรับเรือคิตะมาเอะบุเนะ ปลาซาร์ดีนแห้ง และปลาแฮร์ริ่งป่นซึ่งจำเป็นต่อการเพาะปลูกฝ้ายถูกนำเข้ามาจากฮอกไกโดและภูมิภาคโทโฮคุเพื่อเป็นปุ๋ย และฝ้าย เมล็ดเรพซีด และเกลือ ซื้อขายเป็นสินค้าคืนมีการพัฒนาอย่างมาก ภูมิทัศน์เมืองของเมืองท่าซึ่งตรอกซอกซอยส่วนใหญ่เรียงรายไปด้วยบ้านพ่อค้าหันหน้าไปทางทะเล มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวและไม่พบในหมู่บ้านชนบทหรือเมืองปราสาท ในปี 2018 ได้รับการรับรองให้เป็นมรดกของญี่ปุ่น

[เมืองโอคายามะ, เมืองคุราชิกิ, เมืองโซจะ, เมืองอาคาอิวะ]

โอคายามะซึ่งเป็นที่รู้จักในชื่อจังหวัดคิบิ ยังคงมีซากปรักหักพัง เช่น ปราสาทบนภูเขาโบราณ "คิโนะโจ" และหินขนาดใหญ่ที่เรียงรายไปด้วยสุสานโบราณ และด้วยลักษณะเหล่านี้ จึงกลายเป็นฉากของตำนานที่คิบิสึฮิโกะ โนะ มิโคโตะ กำจัดอุระ (ปีศาจ) ).ทท. ตามชื่อเลย ปราสาทโบราณบนภูเขาเป็นที่พำนักของอุระ และหินก้อนใหญ่ก็กลายเป็นโล่แห่งชีวิตของคิบิสึฮิโกะ ว่ากันว่าการกำจัดปีศาจนี้กลายเป็นต้นกำเนิดของตำนานโมโมทาโร่เนื่องจากประวัติศาสตร์ความเจริญรุ่งเรืองและการปราบปรามของคิบิคุนิ และผู้มาเยือนยังคงได้รับเชิญให้เข้าสู่เรื่องราวลึกลับนี้ ในปี 2018 ได้รับการรับรองให้เป็นมรดกของญี่ปุ่น

[เมืองคาซาโอกะ]

เทคนิคการตัดหินแกรนิตและหินของหมู่เกาะเซโตะอุจิบิซังได้สนับสนุนวัฒนธรรมทางสถาปัตยกรรมของญี่ปุ่นมายาวนาน อาคารสำคัญหลายแห่งของญี่ปุ่น เช่น สถาปัตยกรรมตะวันตก เช่น อาคารหลักของธนาคารแห่งประเทศญี่ปุ่นซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของความทันสมัยของญี่ปุ่น และกำแพงหินของปราสาทโอซาก้าซึ่งเป็นตัวแทนของปราสาทสมัยใหม่ในยุคแรกๆ ถูกสร้างขึ้นโดยใช้หินที่ตัดจากบริเวณนี้ . ก็เรียกว่า. หมู่เกาะแห่งนี้เป็นแหล่งกำเนิดของวัฒนธรรมอุตสาหกรรมที่หายากของผู้คนที่อาศัยอยู่กับหินเป็นเวลา 400 ปีโดยการตัด แปรรูป และขนส่งหินเหล่านั้นทางทะเล ในปี 2019 ได้รับการรับรองให้เป็นมรดกของญี่ปุ่น

[เมืองทาคาฮาชิ]

เบงการะสีแดงจากฟุกิยะ เมืองเหมืองแร่ที่เคยรุ่งเรืองในฐานะหนึ่งในผู้ผลิตเบงการะ (การะแดง) และทองแดง (อาคาเนะ) ชั้นนำของญี่ปุ่น มีการกระจายไปทั่วประเทศ และใช้ในอาคารต่างๆ เช่น ศาลเจ้าและวัดด้วย เช่น เครื่องคุทานิ เครื่องอิมาริ เครื่องเขินวาจิมะ ฯลฯ เราสร้างสรรค์สีแดงของญี่ปุ่นซึ่งเป็นสีแห่งภาพลักษณ์ของญี่ปุ่นโดยการระบายสีงานฝีมือที่เป็นตัวแทนของญี่ปุ่นอย่างมีชีวิตชีวา ภูมิทัศน์เมืองนี้สร้างขึ้นโดยพ่อค้าผู้มั่งคั่งซึ่งสร้างรายได้มหาศาลจากการผลิตพวงมาลัยสีแดง สร้างภูมิทัศน์ที่มีเอกลักษณ์ด้วยกระเบื้องสีแดงและลายตารางที่วาดด้วยลวดลายกลีบดอกไม้ ซึ่งดึงดูดนักท่องเที่ยวจำนวนมาก ในปี 2020 ได้รับการรับรองให้เป็นมรดกของญี่ปุ่น